حکم بی احترامی به والدین به دلیل تبعیض قائل شدن آنها نسبت به فرزندان
من پسری 20 ساله هستم
من میدانم احترام پدر و مادر واجب است و رضایت پدر و مادر رضایت خداوند است.
اما من پدر و مادری دارم که در این بیست سال فقط از لحاظ مادی پدر و مادر من بوده اند به خصوص پدرم .
از لحاظ معنوی اصلا اهمیتی به من نمیدهند و به خاطر فامیل های خودشان به من پشت میکنند .
الان پدر و مادرم از لحاظ مهر و محبت با یک نفری که نمیشناسم هیچ فرقی ندارند چون از آنها هیچ محبتی ندیدم و فقط فامیل هایشان را دوست دارند
در این 20 سال با این وضعیت بد از گل بالاتر به پدر و مادرم چیزی نگفتم تا چند روز گذشته که صبرم تمام شده بود در حضور چند مهمان سر پدرم داد کشیدم به خاطر همین مسایل.
پدرم از دستم خیلی ناراحت شد حتی معذرت خواهی من را نپذیرفت خودم هم بعد از چند دقیقه پشیمان شدم و از خدا خواستم من را ببخشد
شما من را راهنمایی کنید آیا من گناه کرده ام میترسم خدا به من غضب بگیرد پدرم هم عذر من را نمیپذیرد چیکار کنم؟
الحمدلله،
والدین حق بزرگی برگردن اولاد خویش دارند و هرکس که والدینش از او راضی نباشد؛ قطعا خدا نیز از او خشنود نخواهد شد.
نیکی کردن به پدر ومادر جهاد بزرگی است و پیامبرصَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ نیکی به مادر را از جهاد مقدّم شمرده است.
چنان که در حدیث صحیح از پیامبرصَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ روایت است که به ایشان گفته شد: ای رسول الله! صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ کدام کار بهتر است؟ فرمود: « إِیمَانٌ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ » ایمان آوردن به الله تعالی و پیامبرش گفتند: بعد از آن؟ فرمود: «بِرُّ الْوَالِدَیْنِ» نیکی کردن به پدر ومادر گفتند: پس از آن کدام کار بهتر است؟ فرمود: «الْجِهَادُ فِی سَبِیلِ اللَّهِ» جهاد در راه الله (بخاری 527 و مسلم 85 با اندکی تفاوت)
بنابراین پیامبرصَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ نیکی به پدر و مادر را بر جهاد مقدّم قرار داد.
مردی نزد ایشان صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ آمد و اجازه خواست و گفت: دوست دارم همراه شما جهاد کنم، پیامبر صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ به او گفت: «أَحَیٌّ وَالِدَاکَ قَالَ نَعَمْ قَالَ فَفِیهِمَا فَجَاهِدْ» آیا پدر و مادرت زنده هستند؟ گفت: بله، پیامبر فرمود: در راه خدمت به آن دو جهاد کن (بخاری 3004 و مسلم 2549)
در روایتی دیگر آمده است که فرمود: «ارْجِعْ إِلَیْهِمَا فَاسْتَأْذِنْهُمَا فَإِنْ أَذِنَا لَکَ فَجَاهِدْ وَإِلَّا فَبِرَّهُمَا» « نزد آنها برگرد و از آنها اجازه بگیر، و اگر به تو اجازه دادند به جهاد برو و گرنه به آن دو نیکی کن» ابوداود2530
آگاهی از حقوق والدین و وجوب اطاعت از آنان و نیکی و احسان نسبت به آنان از جمله واجبات و ایمان هر مسلمان است، نه بخاطر اینکه والدین سبب وجود فرزندان هستند و نه بخاطر اینکه والدین در گذشته برای فرزندانشان نیکی و احسان کردند و به خاطر فرزندان زحمات را متحمل شدهاند و اکنون برای جبران آنهمه احسان و نیکیها بر فرزندان لازم است که معامله به مثل کنند، بلکه بدلیل اینکه خداوند اطاعت آنان را واجب گردانیده است و هرگونه نیکی و احسان را بر فرزندان فرض قرار داده و احسان نسبت به والدین را در کنار عبادت و توحید خود ذکر کرده است. خداوند در قرآن میفرماید:
« وَقَضَی رَبُّکَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِیَّاهُ وَبِالْوَالِدَیْنِ إِحْسَانًا إِمَّا یَبْلُغَنَّ عِنْدَکَ الْکِبَرَ أَحَدُهُمَا أَوْ کِلَاهُمَا فَلَا تَقُلْ لَهُمَا أُفٍّ وَلَا تَنْهَرْهُمَا وَقُلْ لَهُمَا قَوْلًا کَرِیمًا (23) وَاخْفِضْ لَهُمَا جَنَاحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ وَقُلْ رَبِّ ارْحَمْهُمَا کَمَا رَبَّیَانِی صَغِیرًا » (اسراء: 23- 24).
«پروردگار تو فیصله کرده است که شما سوای او را عبادت نکنید و اینکه در حق والدین احسان و نیکی کنید، هرگاه یکی از والدین یا هر دو به سن پیری رسیدند، هیچگونه سخن ناصواب و تهدید آمیز برای آنان نگوئید بلکه بسیار با ادب برای آنان سخن بگوئید، همواره در حق آنان مطیع و مهربان باشید و بگوئید: پروردگارا! آنطور که آنان در کودکی مرا تربیت کردهاند تو نیز آنان را مورد مرحمت قرار بده».
پس اگر گفتن حتی یک "اف" به والدین جایزنباشد، پس چگونه داد زدن بر سر آنها جایز است؟
« وَوَصَّیْنَا الْإِنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَی وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِی عَامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لِی وَلِوَالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصِیرُ» (لقمان: 14).
«انسان را درباره (رعایت حقوق) پدر و مادرش توصیه کردهایم، مادر در انبوه ناتوانیها او را حمل کرده است، در شکم گرفته است و به مدت دو سال او را از پستان خود شیر میدهد، (به تو امر میشود) که از من و از پدر و مادر تشکر وسپاسگزاری کن».
در حدیثی از پیامبر صلی الله علیه وسلم آ
