آویزان کردن عکس جاندار در خانه، از قبیل عکس نوزاد و والدین
حدیثی خواندم که ″فرشته ها به خانه ای که در آن عکس جاندار آویزان بشد وارد نمی شوند″
این حرف یه جورایی با عقل آدم سازگار نیست. چرا باید یک فرشته که به دستور خدا مامور ورود به خانه ای می شود از عکس یک جاندار که آویزان شده بترسد و یا اینکه از ورود به چنین خانه ای حذر کند. مگر نه اینکه فرشتگان مامور انجام کارهایی هستند که خداوند به آنها امر می کند آیا خداوند آنها را از ورود به چنین خانه هایی منع کرده است؟ و اصولا منظور چه نوع عکس هایی است؟ مثلا عکس یک نوزاد که برایمان عزیز است یا پدر ومادرو... در داخل تاقچه باشد این چه منافاتی با دستورات دین می تواند داشته باشد و چه اثر سوئی روی انسان می تواند داشته باشد که فرشتگان از تردد در چنین خانه هایی خود داری می کنند؟ این را برای من روشن کنید چون این حدیث را برای هرکس بیان می کنم مرا مورد تمسخر قرار می دهد وصحت حدیث را زیر سوال می برد.
الحمدلله،
در مورد و غیره، حدیثی از پیامبر صلی الله علیه و سلم وارد شده است که فرموده است:
" لا یدخل الملائکة بیتاً فیه صورة ولا کلب " (متفق علیه)
"ملائکه وارد خانه ای نمیشود که در آن سگ و یا عکس (جاندار) باشد"
و عدم دخول ملائکه به این اماکن از ترس این عکسها نیست همانطور که در سؤالتان آورده اید، زیرا ملائکه از آن بالاتر اند که از بشر بترسند چه برسد به ترس از عکس! و بدون شک که ملائکه بدون امر خداوند کاری را انجام نمیدهند، بنابراین عدم دخول آنها به خانه ای که در آن عکس جاندار وجود داشته باشد نیز از امر خداوند است، خداوند متعال میفرماید:
" ... و هم بامره یعملون " (الانبیاء : 27)
" و آنها به دستورش عمل میکنند "
" ... لا یعصون الله ما امرهم و یفعلون ما یؤمرون" (التحریم : 6)
" از دستورات خداوند سرپیچی نمیکنند و به آنچه که امر میشوند عمل میکنند "
و یکی از علتهای عدم دخول ملائکه به جاهایی که عکس میباشد، این است که ملائکه از اماکنی که گناهان کبیره رخ میدهد دوری میجویند، و بالعکس در اماکن گناه شیاطین جلب میشوند، و وجود این عکسها و آویزان کردن آنها گناه است زیرا ممکن است که به این عکسها تعظیم شود، همانطور بتهایی از قبیل ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر که اسامی آنها در سوره نوح آمده است در ابتدای امر انسانهای صالحی بوده اند که پس از مرگ ایشان برای یادگاری عکسهایی از آنها را کشیدند و آنها را معلق کردند ولی عباتشان نکردند، ولی نهایتا پس از چندین سال به آنها تعظیم کردند و سپس مجسمه هایی از آنها را ساختند و عبادتشان کردند.
خداوند متعال در سوره نوح میفرماید:
" ... وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا " ﴿نوح: 23﴾
" و (کفار قوم نوح) گفتند هرگز خدایان خود را ترک نکنید و هرگز ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر را ترک نکنید»
در تفسیر این آیه کفته شده است که:
رؤسا به پیروان خود برای برانگیختنشان بر نافرمانی نوح گفتند که هرگز خدایان خود را ترک نکنید، یعنی هرگز پرستش خدایان خود را فرو نگذارید؛ و آن خدایان عبارت از بتان و تصاویر و تمثالهایی بود که آنها برای خود ساخته بودند و سپس اعراب نیز آنها را پرستش کردند، و همچنین رؤسا به پیروان خود گفتند که هرگز ود و سواع و یغوث و یعوق و نسر را ترک نکنید، یعنی پرستش آنها را فرونگذارید. محمد بن کعب می‌گوید: «ود و سواع و یغوث ویعوق و نسر، نام اشخاص صالحی بود که در فاصله زمانی میان آدم و نوح علیهماالسلام می‌زیستند و نحوه پرستششان این‌گونه بود که بعد از درگذشت آنان، گروهی به‌میان آمدند که در عبادت حق تعالی به آنان اقتدا کردند پس ابلیس به آنان گفت: اگر تمثال آنها را به‌تصویر بکشید، عبادت به شیوه ایشان برای شما نشاط آورتر و شوق‌انگیزتر است. پس آنها چنین کردند. سپس بعد از آنان گروهی دیگر آمدند و ابلیس به آنان گفت: کسانی که قبل از شما بودند، این تصاویر را می‌پرستیدند لذا شما نیز چنین کنید. لذا پرستش بتان از همان وقت آغاز شد و اعراب نیز بعدا آن بتان را به پرستش گرفتند چنان که «ود» بت قبیله کلب بود، «سواع» بت قبیله هذیل، «یغوث» بت قبیله قطیف یا مذحج، «یعوق» بت قبیله همدان و «نسر» بت قبیله حمیر.
و شیطانی که آنها را فریب داد همان شیطان و ابلیس امروزی است، و مردم بسیاری نیز امروزه هنوز غرق در جهل هستند، و زمینه بدعت و شرک در اکثر آنها فراهم است، بنابراین اسلام از اول از این مسائل جلوگیری میکند که "سد ذریعة" نامیده میشود، و عبارت است از جلوگیری از مسائلی که ممکن است به فساد بزرگتر بیانجامد.
والله اعلم
وصلی الله وسلم علی محمد و علی آله و اتباعه الی یوالدین
